Het 7e Wereldcongres van de Communistische Internationale
Popular Front against Fascism – the VII World Congress of the Communist International
(English below)
De FIR herinnert aan het VII Wereldcongres van de Communistische Internationale, dat 85 jaar geleden van 25 juli tot 20 augustus 1935 in Moskou plaatsvond.
We herinneren er niet alleen aan, want de communisten uit alle delen van Europa hebben een waardevolle bijdrage geleverd aan de antifascistische strijd, in de gelederen van de partizanen, de verzetsbeweging en in de solidariteit met vervolgde personen. We herinneren eraan, want tijdens deze conferentie werden baanbrekende resoluties gemaakt, die betekenis hadden voor de antifascistische krachten ver buiten de gelederen van de communisten.
Onvergetelijk is de toespraak van Georgi Dimitroff, de Bulgaarse communist, die in 1933 Hermann Göring van aanklager tot beklaagde maakte in het vuurproces van de Reichstag in Leipzig. Dimitroff analyseerde in 1935 de politieke gevolgen van de vestiging van een fascistisch bewind in Italië, Duitsland en Bulgarije. “Het aan de macht komen van het fascisme is niet een simpele vervanging van de ene burgerlijke regering door een andere, maar een vervanging van een vorm van de klassenregering van de bourgeoisie – burgerlijke democratie – door een andere vorm – openlijke terroristische dictatuur.” Om duidelijk te maken in wiens belang deze regel oefende, typeerde hij het machtsfascisme als “de openlijke terroristische dictatuur van de meest reactionaire, chauvinistische, imperialistische elementen van het financiële kapitaal”.
De gevolgen van deze analyse waren drie heroriëntaties in het antifascistische werk van de communistische partijen.
Ten eerste was het, op basis van de ervaringen in Frankrijk en andere landen, de bedoeling om een eenheidsfront te vormen met sociaaldemocraten en socialisten en het valse front van de “stelling van het sociaal fascisme” te overwinnen.
Aangezien het fascisme ook een bedreiging vormt voor liberale democraten, was het tweede punt om samen met andere antifascistische liberale en burgerlijke krachten te streven naar een volksfront om het fascistische gevaar te bestrijden.
Ten derde werd de visie op de burgerlijke democratie geherformuleerd. ‘We zijn geenszins onverschillig voor het politieke regime in een bepaald land: een burgerlijke dictatuur in de vorm van een burgerlijke democratie, zij het met extreem verminderde democratische rechten en vrijheden, of een burgerlijke dictatuur in zijn openlijke fascistische vorm’, legde Dimitroff uit. De communisten zullen daarom ‘elke voet van de democratische rechten verdedigen die de arbeidersklasse heeft veroverd in jaren van hardnekkige strijd en zullen resoluut vechten voor hun expansie.
In de antifascistische praktijk was deze politieke heroriëntatie vooral duidelijk bij de verdediging van de Spaanse Republiek tegen de staatsgreep van Franco en bij de vorming van een Duits Volksfrontcomité in Parijs (“Lutetia Circle”). Daarnaast was de oprichting van de Nationale Comités “Vrij Duitsland” in de Sovjet-Unie, in bezet Frankrijk (CALPO) en in ballingschap een voorbeeld van dit populaire frontbeleid.
Bij de herdenking van de 85e verjaardag van het VII Wereldcongres eren we ook de heroïsche prestatie van vele duizenden communistische verzetsstrijders die hun leven, gezondheid en vrijheid riskeerden om samen met antifascisten van andere politieke en religieuze overtuigingen te vechten voor de bevrijding van hun landen en de uitbanning van fascistische barbarij.
Popular Front against Fascism – the VII World Congress of the Communist International
The FIR reminds of the VII World Congress of the Communist International, which took place 85 years ago from July 25 to August 20, 1935 in Moscow. We remind not only of it, because the communists from all parts of Europe made a valuable contribution to the anti-fascist fight, in the ranks of the partisans, the resistance movement and in the solidarity with persecuted persons. We reminds on it, because during this conference trend-setting resolutions were made, which had meaning for the anti-fascist forces far beyond the ranks of the communists.
Unforgotten is the speech of Georgi Dimitroff, the Bulgarian communist, who in 1933 turned Hermann Göring from accuser to defendant in the Leipzig Reichstag fire trial. Dimitroff analyzed 1935 the political consequences of the establishment of fascist rule in Italy, Germany and Bulgaria. “The coming to power of fascism is not a simple replacement of one bourgeois government by another, but a replacement of one form of the class rule of the bourgeoisie – bourgeois democracy – by another form – open terrorist dictatorship.” To make clear in whose interest this rule exercised, he characterized fascism in power as “the open terrorist dictatorship of the most reactionary, chauvinist, imperialist elements of finance capital”.
The consequences of this analysis were three reorientations in the antifascist work of communist parties.
Firstly, based on the experiences in France and other countries, the aim was to establish a united front with social democrats and socialists and to overcome the false front of the “social fascism thesis”.
Since fascism is a threat also for liberal democrats, the second point was to strive for a popular front together with other antifascist liberal and bourgeois forces in order to counter the fascist danger.
Thirdly, the view on the bourgeois democracy was reformulated. “We are by no means indifferent to the political regime in a given country: a bourgeois dictatorship in the form of bourgeois democracy, albeit with extremely diminished democratic rights and freedoms, or a bourgeois dictatorship in its open fascist form,” Dimitroff explained. The communists will therefore “defend every foot of the democratic rights that the working class has conquered in years of tenacious struggle and will fight resolutely for their expansion.
In the antifascist practice, this political reorientation was particularly evident in the defense of the Spanish Republic against the Franco coup and in the formation of a German People’s Front Committee in Paris (“Lutetia Circle”). In addition, the foundation of the National Committees “Free Germany” in the Soviet Union, in occupied France (CALPO) and in exile was an example of this popular front policy.
When we commemorate the 85th anniversary of the VII World Congress, we also honor the heroic achievement of many thousands of communist resistance fighters who risked their lives, health and freedom to fight together with anti-fascists of other political and religious convictions for the liberation of their countries and the elimination of fascist barbarism.