Skip to main content

Toenemende spanningen | Washington zet RAND’s plan door in Kazachstan, daarna in Transnistrië

Bron: Voltairenet.org

De gebeurtenissen die zich de afgelopen week in Kazachstan hebben afgespeeld, vormen het vijfde deel van een plan van de RAND Corporation, waarvan het zesde deel in Trans-Dnjestrië zal plaatsvinden. De vier vorige afleveringen vonden de afgelopen twee jaar plaats in Oekraïne, Syrië, Belarus en Nagorno-Karabach. Het doel is om Rusland te verzwakken door het te dwingen tot buitensporige mobilisatie.

De Amerikaanse president Joe Biden heeft in een telefoongesprek met zijn Russische ambtgenoot Vladimir Poetin op 30 december 2021 gereageerd op het Russische voorstel voor een verdrag dat vrede garandeert op basis van strikte naleving van het VN-handvest en het zich aan zijn woord houden [1]. Het zal geen verbazing wekken dat hij niet inging op de inhoud van het Russische verzoek, maar slechts melding maakte van een mogelijke beëindiging van de Amerikaanse operaties in Oekraïne.

De RAND Corporation heeft een plan bedacht om veel inzet van de Russische strijdkrachten uit te lokken en zo dat land te verzwakken.

Terzelfder tijd heeft de Nationale Veiligheidsraad van de VS verschillende acties tegen Rusland op touw gezet. Het gaat er niet om regeringen omver te werpen of nieuwe oorlogen te ontketenen, maar om Moskou te dwingen buiten zijn grenzen in te grijpen om het uit te putten. De Russische Federatie beschikt reeds over een enorm grondgebied dat zij met een bevolking van slechts 150 miljoen niet kan exploiteren.

In mei 2019 heeft de Rand Corporation, de denktank van het Amerikaanse militair-industriële complex, in dit verband zes opties opgesomd [2]:
1. Oekraïne bewapenen;
2. De steun voor jihadisten in Syrië opvoeren;
3. Bevordering van regimeverandering in Wit-Rusland;
4. Uitbuiten van spanningen in de zuidelijke Kaukasus;
5. Vermindering van de Russische invloed in Centraal-Azië;
6. concurreren met de Russische aanwezigheid in Transnistrië.

Onderminister van Politieke Zaken Victoria Nuland bracht van 11 tot en met 13 oktober 2021 een bezoek aan Moskou voor een ontmoeting met de Russische regering. Deze heeft bij wijze van uitzondering het reisverbod voor haar in Rusland opgeheven [3]. Inderdaad, mevrouw Nuland is niet zomaar een ambtenaar. Zij is een persoon van de Amerikaanse deep state, die deelneemt aan alle regeringen, zowel Republikeinse als Democratische, met uitzondering van de Jacksoniaanse regering van president Donald Trump. Zij was het die in 2001 de geallieerden opriep om in Afghanistan te vechten, ondanks het verzet van de Franse president Jacques Chirac en de Duitse bondskanselier Gerhard Schröder. Zij was het die Israël aan het einde van de oorlog tegen Libanon in 2006 redde door een unilateraal staakt-het-vuren te organiseren om de vernedering van een militaire nederlaag te voorkomen. En opnieuw was zij het die in 2014 de Maidan-kleurenrevolutie organiseerde om de Oekraïense president Viktor Janoekovitsj ten val te brengen en hem te vervangen door nazi’s. De minachting die zij toen voor de Europeanen koesterde, was zichtbaar hetgeen tot onrust in Brussel leidde en de sancties van Moskou uitlokte.

Tijdens de kleurrijke revolutie in Oekraïne kwam Victoria Nuland broodjes en drankjes uitdelen aan de neonazi’s op het Maidanplein.

Mevrouw Nuland behoort tot een illustere neoconservatieve familie. Haar echtgenoot is niemand minder dan Robert Kagan, een van de oprichters van het Project for a New American Century (PNAC), dat de fondsen voor de toetreding van George W. Bush (de zoon) tot het Witte Huis bijeenbracht en “een nieuw Pearl Harbor” wenste, wat door de aanslagen van 11 september werd gerealiseerd. Haar zwager, Frederick Kagan, is een steunpilaar van het American Enterprise Institute. Hij was de bedenker van het VS-beleid voor de bezetting van Afghanistan en Irak. Haar schoonzus, Kimberly Kagan, is voorzitter van het Institute for the Study of War. Zij speelde een hoofdrol in alle oorlogen van het “bredere Midden-Oosten”, met name in het beleid van versterking (the surge) in Irak.

Victoria Nuland legde haar aanpak van de betrekkingen met Rusland uit in een provocerend artikel in Foreign Affairs van juli 2020, “Pinning down Putin” [4]. De neoconservatieve auteur werkte toen voor de voormalige Democratische minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright en schetste wat de volgende president met Moskou zou moeten doen. Na een Rusland in puin en een Poetin in een wanhopige, hopeloze situatie te hebben afgeschilderd, stelde zij voor te onderhandelen over een nieuw START-verdrag, het gebruik van internet door de Russen te bestrijden, Oekraïne tot de EU (daarna NAVO) toe te laten en de gewapende oppositie in Syrië te steunen. Zij stelde zich voor dat de VS in Rusland zou investeren om dit arme land te moderniseren in ruil voor zijn politieke aanpassing aan de “Westerse democratieën”. Het Kremlin, dat niets van haar bevindingen herkent, ontving haar net zoals het de top Biden-Poetin in Genève had aanvaard nadat de Amerikaanse president zijn Russische ambtgenoot op de televisie had beledigd.

Er is niets uitgelekt van deze besloten vergaderingen. Maar het is zeer waarschijnlijk dat mevrouw Nuland Rusland opnieuw heeft bedreigd, zoals zij dat de afgelopen twintig jaar voortdurend heeft gedaan. De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, bevestigde in ieder geval dat zij niet bereid was de uitvoering van het akkoord van Minsk om de Oekraïense crisis op te lossen, te steunen.

Zodra haar missie naar Moskou voorbij was, ging Victoria Nuland naar Beiroet voor een ontmoeting met de nieuwe regering van Najib Mikati, en vervolgens naar Londen om alarm te slaan. Daar kondigde zij aan dat Moskou troepen verzamelde aan de Oekraïense grens en voorbereidingen trof om het land binnen te vallen.

Drie weken later haastte CIA-directeur William Burns zich naar Moskou om te herstellen wat Victoria Nuland kapot had gemaakt. Hij probeerde verzoenend te zijn en werd ontvangen door president Poetin zelf.

Washington is nu echter gestopt met warm en koud influisteren. Na het bewapenen van Oekraïne (1), het steunen van jihadisten in Syrië (2), het proberen (3) van een regimeverandering in Wit-Rusland [5], het uitbuiten van spanningen in de zuidelijke Kaukasus (4) met de Azerbeidzjaanse aanval op Armenië [6], probeert Washington nu de invloed van Moskou in Kazachstan (5) terug te dringen en moet het binnenkort (6) met Rusland wedijveren in Transnistrië. Kortom, zij volgt het plan van de Rand Corporation.

Kazachstan

In de Centraal-Aziatische cultuur is de heerser een soort Kubilai Khan en zijn familie is bevoorrecht. Kazachstan is nog maar een paar jaar een natie. Het heeft dit te danken aan president Nursultan Nazerbayev, die erin slaagde verschillende stammen te verenigen. Zijn opvolger, president Kassym-Jomart Takajev, heeft het land gedemocratiseerd, maar de attitudes zijn nog steeds beïnvloed door de Turks-Mongoolse cultuur.

Op 2 januari 2022 liepen de protesten tegen een verhoging van de gasprijzen met 13% uit op rellen. Gecoördineerde groepen vielen openbare gebouwen aan en vaak ook plaatselijke bedrijven. Sluipschutters schoten vanaf daken, zowel op demonstranten als op politie. Militaire wapenarsenalen werden aangevallen. De buit werd verdeeld onder de groepen aanvallers. Het verschijnsel herhaalde zich in het hele land. Ook de Taldykorgan-gevangenis, waar islamisten gevangen worden gehouden, werd aangevallen.

De operatie wordt geleid door jihadisten die in Syrië hebben gevochten en door voormalige Afghaanse medewerkers van de CIA. De groepen die zij leiden, bestaan uit Kazachse islamisten.

President Kassym-Jomart Takajev erkende de legitimiteit van de demonstraties en trad hard op tegen terreuraanslagen. Hij kondigde de staat van beleg af en arresteerde de voorzitter van de Veiligheidsraad, Karim Masimov, een voormalig bankier die tweemaal premier en hoofd van de presidentiële administratie was. Hij wordt momenteel beschuldigd van hoogverraad. Tokajev benoemde vervolgens zijn opvolger en riep de Veiligheidsraad bijeen.

Het aantal opstandelingen wordt in verslagen van zijn regering op ongeveer 20.000 geschat, waaronder zowel buitenlandse jihadisten als oproerkraaiers en Kazachse islamisten. Het land onderhoudt al vele jaren hartelijke betrekkingen met Israël, lang voor het Kushner-plan voor normalisatie. Hoewel voormalig president Nazerbayev in de Sovjettijd antireligieuze standpunten had ingenomen, bekeerde hij zich later en maakte hij de pelgrimstocht naar Mekka. Kerken waren toegestaan, op voorwaarde van registratie. Elk jaar vindt er een interreligieuze top plaats, vergelijkbaar met de top die het Vaticaan in Assisi organiseert.

Kazachstan onderscheidt religies, wat die ook mogen zijn, van de politieke islam, die verboden is. De Moslimbroederschap en de Hizb ut-Tahrir (Bevrijdingspartij) hebben zich echter met de hulp van de Britse MI6 in geheel Centraal-Azië ontwikkeld. Het was om dit separatisme te bestrijden dat de Sjanghai Samenwerkingsorganisatie werd opgericht.

De Veiligheidsdienst heeft aan het Kremlin de informatie doorgegeven waarover het reeds beschikte met betrekking tot de samenzwering tegen het land. Het heeft om hulp gevraagd van de Organisatie van het Collectief Veiligheidsverdrag (CSTO) om de jihadisten te bestrijden. President Takajev gaf zijn veiligheidstroepen onmiddellijk de opdracht om zonder waarschuwing te schieten en alle jihadisten die zij aantroffen te doden [7].

De CSTO reageerde onmiddellijk met de inzet van 2.500 soldaten, Armeniërs, Wit-Russen, Russen en Tadzjieken, onder bevel van generaal Andrei Serdyukov, opperbevelhebber van de parachutisten van de Russische Federatie. De Volksrepubliek China heeft aangekondigd dat zij bereid is te helpen indien nodig.

Turkije heeft zijn steun toegezegd aan president Takajev en daarmee te kennen gegeven dat het niet betrokken is bij het islamistische complot. Afghanistan deed hetzelfde, wat minder verwonderlijk is aangezien de Taliban Deobandis zijn en de Afghanen die aan de jihadistische aanval deelnemen voormalige CIA-medewerkers zijn die het land zijn ontvlucht [8].

Al snel werd bekend dat de National Endowment for Democracy (NED) [9], waarvan Victoria Nuland een voormalig administrateur is, sinds Joe Biden’s intrede in het Witte Huis miljoenen dollars had gegeven om “de democratie uit te breiden” in Kazachstan.

Enkele jaren geleden heeft Dariga Nazarbayeva een prijs toegekend aan Thierry Meyssan voor zijn werk als journalist.

In het verleden heeft de voormalige minister van Energie, de oligarch Mukhtar Ablyazov, samen met de schoonzoon van president Nzerbayev, Rakhat Aliyev, een (niet-erkende) oppositiepartij opgericht, de Democratische Keuze van Kazachstan (QDT). Samen probeerden ze hem omver te werpen met de hulp van George Soros. Aliyev stierf in 2015 in de gevangenis in Oostenrijk, terwijl Ablyazov in ballingschap ging in het Verenigd Koninkrijk en vervolgens Frankrijk. Hij werd verschillende keren in de Europese Unie gearresteerd voor moord in Rusland, maar werd nooit uitgeleverd. Hij kreeg politiek asiel in Frankrijk en woont sinds meer dan een jaar in Parijs. Vanaf de eerste dag van het oproer riep hij op tot de omverwerping van het regime, d.w.z. niet alleen van president Kassym-Jomart Takajev, maar ook van oud-president Nursultan Nazarbajev, die nu officieel met pensioen, maar nog steeds zeer invloedrijk is.

Volgens onbevestigde bronnen zou Mukhtar Ablyazov banden hebben met de neef van president Nazerbayev, Samat Abish, een voormalig adjunct-directeur van de geheime diensten. Deze laatste zou op 7 januari zijn gearresteerd wegens landverraad. Hij staat bekend als een militant vertegenwoordiger van de politieke islam, net als zijn vader, die in Almaty een reusachtige moskee heeft gebouwd.

President Nursultan Nazerbayev is teruggekeerd naar de hoofdstad. Indien zijn gezondheid het toelaat, zou hij het heft in handen kunnen nemen, met name met de hulp van zijn dochter, Dariga Nazarbayeva.

De Dnjestr-vallei (Transnistrië) wordt vertegenwoordigd door een kleine rode strook, ingeklemd tussen Moldavië in het westen en Oekraïne in het oosten. Het heeft geen toegang tot de Zwarte Zee en kan zich dus niet bij de Krim aansluiten.

Transnistrië

Volgens het RAND-plan komt Transnistrië na Kazachstan aan de beurt.

De Verenigde Staten hebben de Europese Unie gemobiliseerd om een economische blokkade op te werpen tegen deze niet-erkende staat, waarvan de bevolking zich in een referendum van Moldavië heeft afgescheiden toen de USSR werd ontbonden. Ambtenaren van de missie van de Europese Unie voor bijstandsverlening inzake grensbeheer aan Moldavië en Oekraïne (EUBAM), onder leiding van Stefano Sannino (de voormalige OVSE-vertegenwoordiger in Servië), houden sinds 1 januari 2022 toezicht op de Moldavische en Oekraïense douane (die geen lid zijn van de EU) om de blokkade van dit land uit te voeren. Rusland zal gedwongen zijn de voormalige Sovjet-ruimtebasis om te bouwen tot een luchtbrug om de 500.000 inwoners van de enclave te voeden.

De Europese Unie organiseert de blokkade van Trans-Dnjestrië met de hulp van Oekraïne en Moldavië, twee staten die niet tot de EU zijn toegetreden.

De burgers van de Europese Unie zijn dit vergeten, maar in 1992 hadden de Verenigde Staten al tevergeefs geprobeerd Transnistrië (nu de Moldavische Republiek Dnjestrië) militair te verpletteren met een leger dat gerekruteerd was uit Roemeense gevangenissen [10]. De moed van deze bevolking, trouw aan het Sovjetmodel, en in het bijzonder van haar vrouwen, deed het project van de CIA mislukken.

Terloops zij opgemerkt dat, hoewel de bevolking van Trans-Dnjestrië Russisch spreekt, in drie dorpen nog Frans wordt gesproken. Ze worden bewoond door afstammelingen van de grognards (garde) van Napoleon die er trouwden en zich er vestigden tijdens de Russische veldtocht.

Kortom, hoewel de officiële reactie van Washington op het door Moskou voorgestelde vredesverdrag was dat het zijn opmars naar het oosten zou staken, is het onofficieel zo dat Washington nog steeds in staat is om schade aan te richten.