Inleidende tekst AFVN:
We hebben als AFVN in een aantal artikelen de volgende stelling geponeerd:
”het Socialisme is nog nooit zo springlevend geweest als vandaag. China is stug doorgegaan op de Chinese weg naar het socialisme en is de grootste economische wereldmacht geworden. Poetin/de Russische regering heeft het (bijna) dode Sovjet-socialisme nieuw leven ingeblazen en is nu, net als de Sovjet Unie was, de militaire beschermer van landen die zich ontworstelen aan het kapitalisme.”
Deze frases brachten de nodige commotie teweeg bij verschillende lezers en het blijkt dat beide stellingen uitleg behoeven, we hebben al een artikel geschreven over Rusland, deze keer is China aan de beurt.
Socialisme met Chinese karakteristieken
China’s economische en sociale ontwikkeling voor de hervormingen (en voor dat China de markt opende voor de wereld) kunnen we wel beschouwen als het ”eerste wonder”. Als je statistieken bestudeert dan kun je het volgende stellen: Gedurende de Opiumoorlog was de economische en sociale vooruitgang buitengewoon beperkt, China liep behoorlijk achter ten opzichte van de rest van de wereld. In de eerste 30 jaren sinds oprichting van de Volksrepubliek China (vanaf 1949), ondanks de moeilijke omstandigheden (gebrek aan ervaring, economische blokkade door de kapitalistische landen, snelle groei van de populatie en steun aan antikoloniale bewegingen wereldwijd) wist China in versneld tempo een hoge groei te bereiken van de economie, grote delen van de bevolking uit de armoede te helpen, de leeftijdsverwachting ging ook omhoog en zo zijn er verschillende positieve ontwikkelingen te benoemen als gevolg van de politiek van de CPC.
Onder Deng Xiaoping stapte China over naar de markteconomie. China heeft de overgang naar een markteconomie geleidelijk en stapsgewijs doorgevoerd en de CPC bleef aan de macht in China en speelde een belangrijke rol in de economische hervormingen. Dat is ook de reden waarom China op het socialistische pad is gebleven in tegenstelling tot de Sovjet-Unie waar het in de jaren 90 een puinhoop werd.
We zullen nog verder ingaan op deze politieke beslissing en het belang daarvan. China heeft in de loop der jaren verschillende economische hervormingen doorgevoerd, waarbij het geleidelijk is overgestapt van een centraal geplande economie naar een meer marktgerichte economie en daar zijn een aantal belangrijke redenen voor. De communisten in China achtten de markteconomie in deze fase waarin we ons bevinden noodzakelijk om de economische groei te versnellen. Daarnaast ook de innovatie en het ondernemerschap te stimuleren. Door meer marktwerking te introduceren konden de bedrijven en ondernemers beter inspelen op de vraag en nieuwe producten en diensten ontwikkelen. Dit bracht innovatie. China wilde zich ook integreren in de wereldeconomie, waar China nu van profiteert en domineert. De economische groei in China heeft ook geleid tot een betere levensstandaard onder de bevolking. Daarom heeft China de centrale planning losgelaten om de efficiëntie, innovatie en integratie in de wereldeconomie te verbeteren, met als doel de economische ontwikkeling en welvaart van het land te bevorderen. Het was een geleidelijk proces van economische hervorming. China heeft zich dankzij deze politiek veel sterker geïntegreerd in de wereldeconomie en geprofiteerd van internationale handel en investeringen. De economische hervormingen in China hebben geleid tot decennialange hoge economische groei en tot een aanzienlijke verbetering van de levensstandaard voor veel burgers en ondertussen is China uitgegroeid tot een economische reus.
Een belangrijke les hieruit is: we moeten het kapitalisme bestrijden en als het moet met kapitalistische middelen, zolang het kapitalisme nog op de wereld is. We zien dat China alsook Rusland deze strategie toepassen.
We vinden dit als AFVN van belang om te benoemen om het perspectief op het socialisme levend te houden. Een van onze doelstellingen van de AFVN is om ”te strijden voor vrede en vriendschap tussen de volkeren”. Alleen onder het socialisme kunnen we een permanente vrede bereiken op aarde en we vinden dan ook dat alle vredesactivisten de strijd voor vrede en tegen oorlog moeten verbinden met de strijd voor het socialisme.