Opnieuw moeten we afscheid nemen van een grote vertegenwoordiger van de antifascistische strijd, Cécile ROL-TANGUY. Ze stierf op 8 mei 2020, de 75ste verjaardag van de bevrijding op 101-jarige leeftijd in Monteaux.
Een familieverklaring luidde: “Dit is de verdwijning van een van de laatste figuren van het Franse verzet en de bevrijding van Parijs in augustus 1944, die de hoogste eer van de Republiek droeg (grootofficier van het legioen van eer, grootkruis van de National Order of Merit, Medal of Resistance, Cross of the Voluntary Fighter of the Resistance) en was een symbool van de plaats van de vrouw in de strijd tegen Vichy en de nazi-bezetter. Cécile ROL-TANGUY benadrukte altijd dat ze deze prijzen alleen aanvaardde als een eerbetoon aan alle vrouwen in de schaduw, die onmisbare schakels waren in de geheime strijd: aan de gedeporteerden, aan de geïnterneerden, aan al degenen die door de vijand werden vermoord en toch zo vaak vergeten tijdens het uur van de overwinning. vrouwen die, net als zij, na het einde van de oorlog eenvoudig hun plaats in het dagelijkse leven van hun familie en het land hebben teruggekregen. ‘
Hun politieke inzet begon al in 1936 in haar werk voor het Volksfront en de Spaanse Republiek. Daar ontmoette ze Henri TANGUY, vertegenwoordiger van de Parijse staalarbeiders, strijders bij de Internationale Brigades ter verdediging van de Spaanse Republiek. Ze trouwden in 1939, net voor de oorlog. Eind juni 1940, toen de Wehrmacht Parijs binnen marcheerde, sloot ze zich aan bij het verzet. Ze schreef folders, vakbondskranten en andere illegale documenten van de verboden CGT en werkte voor communistische advocaten die de eerste gevangenen van het Vichy-regime verdedigden.
Vanaf oktober 1940 ging het echtpaar ondergronds. Ze was Henri’s connectie met de andere jagers in de metro. Gedurende deze periode, in mei 1941 en november 1943, beviel ze ook van twee kinderen, Hélène en Jean. Samen met haar man nam ze deel aan de Opstand van Parijs in augustus 1944 op de geheime commandostaf. Zij was de enige vrouw bij de receptie die generaal De Gaulle op 26 augustus 1944 in het Hôtel de Ville aan de generale staf van de FFI in Ile-de-France gaf. Cécile en Henri Rol-Tanguy met Lucie en Raymond Aubrac blijven de twee paren van symbolen van het Franse verzet. Na de oorlog beviel ze van twee andere kinderen, Claire (1946) en Francis (1953), en bleef de onmisbare medewerker van haar man.
Tot haar laatste adem bleef Cécile ROL-TANGUY haar loyaliteit tonen aan de genereuze utopie van het communisme, aan haar jeugdige inzet voor sociale rechtvaardigheid en de emancipatie van vrouwen. Na haar in 2002 overleden echtgenoot was Cécile voorzitter van ANACR en erevoorzitter van ACER / AVER (Spaanse jagers). Tot 2014 was ze nog steeds actief als eigentijdse getuige op scholen. Op 100-jarige leeftijd, in augustus 2019, nam ze deel aan de ceremonie ter herdenking van de 75ste verjaardag van de bevrijding van Parijs.
De FIR en AFVN/BVA betuigt haar diepste medeleven met haar familie en haar politieke metgezellen en strijdmakkers. Voor alle antifascisten zal Cécile ROL-TANGUY onvergetelijk blijven.
Dr. Ulrich Schneider, secretaris-generaal FIR
Hein van Kasbergen, secretaris AFVN/BVA