De FIR volgt met grote bezorgdheid de militaire escalatie in de oorlog in Oekraïne van de afgelopen dagen. Het is noodzakelijk en in het belang van de mensen in het oorlogsgebied om een staakt-het-vuren overeen te komen en onderhandelingen te beginnen. Het telefoongesprek tussen de Duitse bondskanselier Olaf Scholz en de Russische president een paar dagen geleden zou gezien kunnen worden als een poging om een dialoog te starten, die meer dan ooit nodig is.
In plaats daarvan vindt de (nog zittende) Amerikaanse president Joe Biden dat Oekraïne toestemming moet krijgen om wapensystemen in te zetten waarbij daadwerkelijk Westerse militairen betrokken zijn. De controle over de Amerikaanse en Britse middellangeafstandsraketten, die tot ver in het achterland van de Russische Federatie reiken, is niet mogelijk zonder de logistieke en technische steun van NAVO-eenheden. Rusland ziet dit als een directe betrokkenheid van de NAVO bij deze oorlog, die militair moet worden beantwoord. Het feit dat de VS ook hebben aangekondigd dat ze antipersoonsmijnen zullen leveren, die verboden zijn door de Verenigde Naties, maakt eens te meer duidelijk hoe weinig deze oorlog te maken heeft met de vermeende “naleving van het internationaal recht”. Er is dus weer een “rode lijn” overschreden in plaats van de weg vrij te maken voor een staakt-het-vuren en onderhandelingen. De gevolgen van deze beslissing zullen niet door de VS worden gedragen, maar door de mensen in de oorlogsgebieden en de Europeanen, wier veiligheid extra wordt bedreigd door deze escalatie.
Zoals duidelijk werd in de slotverklaring van de recente G20-top, is de meerderheid van de betrokken landen, met name uit het Zuiden, bereid om geen verdere escalatie toe te staan, maar een dialoog te bevorderen om de militaire conflicten in Oekraïne, het Midden-Oosten en andere delen van de wereld op te lossen. Deze woorden moeten zo snel mogelijk gevolgd worden door daden – in het belang van de getroffen mensen.
We zien ook met bezorgdheid hoe de oorlog de binnenlandse politiek in beide oorlogvoerende landen beïnvloedt. Een recent document dat we ontvingen, was een “open brief” van Oekraïense antifascisten die campagne voeren voor een einde aan de oorlog, een rechtvaardige vrede en democratische vrijheden in Oekraïne. Ze stuurden de brief in oktober 2024 naar het presidium van de Socialistische Internationale (SI). Daarin betreuren ze het stilzwijgen van de SI en haar aangesloten partijen over de vervolging van de Oekraïense linkse beweging, haar leiders en haar leden door de huidige Oekraïense autoriteiten, die nu al bijna drie jaar aan de gang is. Letterlijk staat er in de brief:
“Partijkantoren van linkse partijen zijn vernield door nationalisten en radicalen. De linkse partijen van Oekraïne, in het bijzonder de Unie van Linkse Krachten van Oekraïne, werden verboden enkel en alleen omdat ze pleitten voor vrede, de onmiddellijke stopzetting van de vijandelijkheden en het begin van vredesonderhandelingen; omdat ze verklaarden dat een nucleaire catastrofe op handen was; omdat ze rechtstreeks wezen naar de begunstigden van de oorlog in Oekraïne – de oligarchie en het militair-industrieel complex; omdat ze tekeergingen over corruptie op catastrofale schaal, over de piek van het neonazisme in het land, over de vernietiging van de nationale economie en de verrijking van oligarchen en ambtenaren die dicht bij de president staan; in het algemeen, over alles wat de massamedia in dienst van de wereldoligarchie vandaag ook verkondigen.
Onze talrijke oproepen aan veel linkse partijen in Europa … zijn gewoon onbeantwoord gebleven. … De globale doelen die tijdens de recente bijeenkomst van het Bureau werden verklaard zijn goed, maar het is natuurlijk de moeite waard om klein te beginnen: leren om links in andere landen te verdedigen, om hard en onverzoenlijk te worden tegenover de vijanden van het socialisme, om onszelf te laten zien als een betrouwbare verdediger van de linkse beweging wereldwijd. Alleen dan kunnen we verder gaan met de belangrijkste stelling van de Socialistische Internationale: het bouwen van een wereldwijde coalitie voor wereldwijde vooruitgang.
We herinneren ons dat bijna alle linkse partijen in hun eigen land werden vervolgd, dat hun leiders en leden gevangen werden gezet of moesten emigreren, en dat sommigen van hen door de heersende regimes werden vernietigd. Maar uiteindelijk stonden ze niet alleen weer op, maar werden ze in veel landen de zegevierende partijen, de regeringspartijen. Wij geloven ook in zulke mooie momenten van de overwinning van het moderne socialisme in Oekraïne, en we werken eraan – ook al leven we in ballingschap en worden we vervolgd.”
On the actual situation in Ukraine
Instead, US President Joe Biden, who is still in office, believes that Ukraine should be allowed to deploy weapons systems that effectively involve Western military personnel. The control of the American and British medium-range missiles, which reach far into the hinterland of the Russian Federation, is not possible without the logistical and technical support of NATO units. Russia sees this as a direct involvement of NATO in this war, which is to be answered militarily. The fact that the USA has also announced that it will supply anti-personnel mines, which are banned by the United Nations, makes it clear once again how little this war is about the alleged “observance of international law”. Another “red line” has thus been crossed instead of opening the way for a ceasefire and negotiations. The consequences of this decision will not be borne by the USA, but by the people in the war regions and the Europeans, whose security is additionally threatened by this escalation.
As was made clear in the final declaration of the recent G20 summit, the majority of the countries involved, in particular from the Global South, there is a willingness not to allow any further escalation, but rather to promote a dialog to resolve the military conflicts in Ukraine, the Middle East and other parts of the world. These words must be followed by action as quickly as possible – in the interests of the people affected.
We are also concerned to see how the war is influencing domestic politics in both warring countries. A recent document we received, was an “open letter” from Ukrainian anti-fascists who are campaigning for an end to the war, a just peace and democratic freedoms in Ukraine. They sent the letter to the Presidium of the Socialist International (SI) in October 2024. In it, they lamented the silence of the SI and its member parties on the persecution of the Ukrainian left-wing movement, its leaders and its members by the current Ukrainian authorities, which has now been going on for almost three years. Literally, the letter states:
“Party offices of left-wing parties have been vandalized by nationalists and radicals. The left-wing parties of Ukraine, in particular the Union of Left Forces of Ukraine, were banned solely because they advocated peace, the immediate cessation of hostilities and the start of peace negotiations; because they declared that a nuclear catastrophe was imminent; because they pointed directly to the beneficiaries of the war in Ukraine – the oligarchy and the military-industrial complex; because they railed about corruption on a catastrophic scale, about the peak of neo-Nazism in the country, about the destruction of the national economy and the enrichment of oligarchs and officials close to the president; in general, about everything that the mass media in the service of the world oligarchy are also proclaiming today.
Our numerous appeals to many left-wing parties in Europe … have simply gone unanswered. … The global goals declared at the recent Bureau meeting are good, but of course it is worth starting small: to learn to defend the left in other countries, to become tough and irreconcilable towards the enemies of socialism, to show ourselves as a reliable defender of the left movement worldwide. Only then can we move on to the main thesis of the Socialist International: to build a global coalition for global progress.
We remember that almost all left parties were persecuted in their own countries, their leaders and members were imprisoned or had to emigrate, some of them were destroyed by the ruling regimes. But in the end, they not only rose again, but became the victorious parties in many countries, the ruling parties. We also believe in such bright moments of the victory of modern socialism in Ukraine, and we are working for it – even if we live in exile and are persecuted.”