Skip to main content

Lavrov vergelijkt het NAVO-beleid met Hitlers ‘Drang nach Osten’

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov hield een keynote speech op een internationale veiligheidsconferentie, waarin hij het standpunt van Rusland over internationale veiligheidskwesties toelichtte. Hij vond ook duidelijke woorden.

Bron: mid.ru

Aangezien de toespraak van Lavrov van 24 mei een aantal zeer duidelijke uitspraken bevatte, heb ik besloten de toespraak in zijn geheel te vertalen om zijn uitspraken niet uit hun verband te trekken.

Begin van de vertaling:

Geachte heer voorzitter,

beste collega’s, dames en heren,

Ik ben dankbaar voor de uitnodiging om te spreken op de 11e internationale bijeenkomst van senior veiligheidsvertegenwoordigers.

De noodzaak van dergelijke discussies kan nauwelijks worden overschat. De internationale betrekkingen bevinden zich tegenwoordig midden in een waarlijk kardinale en tektonische omwenteling. De mogelijkheid van dominantie door één land of zelfs een groep landen bestaat niet meer. De wereld evolueert gestaag naar een rechtvaardiger multipolair systeem, gebaseerd op, zoals president Vladimir Poetin op 9 mei van dit jaar zei tijdens de Victory Day Parade op het Rode Plein, “op de principes van vertrouwen en ondeelbaarheid van veiligheid, gelijke kansen voor vrije en authentieke ontwikkeling van alle landen en volkeren”.

We zijn getuige van de geleidelijke consolidering van de posities van de staten van het Globale Zuiden en Globale Oosten, voornamelijk geleid door hun fundamentele nationale prioriteiten en niet door de bekrompen eigenbelangen van hun voormalige koloniale meesters. Ook de multilaterale diplomatie ontkomt niet aan deze algemene trend. Nieuwe soorten federaties zoals de Shanghai Cooperation Organization, de BRICS en de Euraziatische Economische Unie helpen het internationale leven te democratiseren. Dit alles moet op lange termijn leiden tot een meer evenwichtige, duurzame en inclusieve wereldorde.

Deze objectieve trend wordt categorisch afgekeurd door de westerse minderheid, geleid door de VS. In hun zoektocht naar wereldheerschappij zullen Washington en zijn satellieten voor niets stoppen, van unilaterale sancties tot informatieoorlogvoering. Handelend volgens de logica van de Koude Oorlog, verdunnen ze geopolitiek royaal met ideologie. In tegenstelling tot het principe van de soevereine gelijkheid van staten zoals verankerd in het VN-Handvest, dwingen ze de internationale gemeenschap een kunstmatige opdeling in ‘democratieën’ en ‘autocratieën’ op. Volgens verklaringen die zijn afgelegd tijdens de recente G7-top in Japan, beschouwt het Westen Rusland en China als strategische tegenstanders die een bijna existentiële bedreiging vormen voor zijn hegemonie.

Het punt is dat het Westen de op de VN gerichte wereldorde die uit de Tweede Wereldoorlog voortkwam, probeert te vervangen door een ‘op regels gebaseerde orde’. Deze “regels”, die niemand ooit heeft gezien en die a priori niet wettelijk bindend kunnen zijn, willen de westerse elites uitbreiden tot de hele wereld. Het doel ligt voor de hand: het systeem van modern internationaal recht vernietigen en de ontwikkeling van nieuwe centra van de wereld vertragen, in de hoop hun problemen in de geest van kolonialistische politiek te blijven oplossen ten koste van anderen.

Jarenlang heeft Washington doelbewust de Europese veiligheidsarchitectuur vernietigd en zich gefocust op het creëren van onaanvaardbare bedreigingen voor Rusland. Het volstaat te zeggen dat de Verenigde Staten zich 20 jaar geleden hebben teruggetrokken uit het ABM-verdrag, het Intermediate-Range Missile Ban-verdrag en het Open Skies-verdrag. Na de OVSE te hebben veranderd in een marginale structuur die geen invloed heeft op de stand van zaken op het gebied van de Europese veiligheid, zijn de VS en hun Europese bondgenoten al lang een openlijk provocerende koers ingeslagen voor de uitbreiding van de NAVO naar het oosten. En dit ondanks politieke beloften aan de Sovjetleiding om de alliantie niet “ook maar een centimeter” uit te breiden, evenals toezeggingen op het hoogste niveau

Inderdaad, de roekeloze uitbreiding van de Noord-Atlantische Alliantie weerspiegelt de bedoelingen die centraal stonden in Hitlers “Drang nach Osten”-beleid. De werkelijke bedoelingen van westerse politici werden in december 2021 opnieuw duidelijk, toen Washington en Brussel opnieuw de voorstellen van Rusland om ons land wettelijk bindende veiligheidsgaranties te geven, verwierpen. Overigens wil ik opmerken dat het recente besluit van Rusland om het CSE-verdrag te beëindigen slechts een formele erkenning is dat dit verdrag achterhaald is, gezien de ernstige verslechtering van de militaire en politieke situatie in Europa als gevolg van de VS en Brussel.

De militaire operatie, uitgevoerd op basis van artikel 51 van het VN-Handvest inzake het recht van staten op zelfverdediging, is een gedwongen maar noodzakelijke stap om de bedreigingen voor onze veiligheid die door de NAVO direct aan de Russische grenzen worden gevormd, weg te nemen en om beschermen tegen uitsterven mensen wiens voorouders eeuwenlang op hun land hebben gewoond in de steden die door Rusland zijn gesticht.

Het ‘collectieve Westen’ maakt er geen geheim van dat het Rusland een ‘strategische nederlaag’ wil toebrengen. Hij gebruikt het regime in Kiev, volgepompt met NAVO-wapens, als anti-Russische stormram. Tegelijkertijd verspreidt een steeds groter deel van de westerse zendingen zich ongecontroleerd over de wereld.

In feite zijn de NAVO-landen aan de kant van Kiev rechtstreeks bij het conflict betrokken. Deze onverantwoordelijke lijn vergroot het risico van een directe militaire botsing tussen de nucleaire machten aanzienlijk. We sturen signalen naar westerse hoofdsteden dat een dergelijk scenario niet kan worden toegestaan. Helaas worden ze genegeerd of sterk vervormd voor propagandadoeleinden.

Onze tegenstanders verhogen ook de “inzet” in Oekraïne, omdat pogingen om Rusland te “breken” door toedoen van Oekraïense neonazi’s een integraal onderdeel zijn geworden van hun algehele lijn voor het revitaliseren van een unipolaire wereldorde. Het doel is om concurrenten uit te schakelen, zodat de “gouden miljard” hun neokoloniale agenda kan blijven nastreven en de middelen van de rest van de wereld in hun voordeel kunnen overhevelen.

Daartoe wordt het door het Westen gecreëerde systeem van “globalisering” gebruikt, inclusief zijn monetaire, financiële en handelscomponenten. Toen de VS beseften dat ze hun wereldheerschappij hadden verloren en hun concurrenten moesten verzwakken, keerde Washington zich onmiddellijk en zonder aarzelen tegen zijn eigen ooit ‘heilige’ principes van vrije markten, eerlijke concurrentie, de integriteit van eigendom en het vermoeden van onschuld.

Bedreigingen en chantage zijn te horen tegen de meeste staten behalve Moskou. We kunnen zien dat de VS opzettelijk de situatie rond Taiwan aanwakkeren als onderdeel van hun “Indo-Pacifische strategieën”. Washington betrekt zijn satellieten niet alleen in Europa maar ook in het Verre Oosten bij zijn destructieve plannen in de regio Azië-Stille Oceaan. Met de afkondiging van de “ondeelbaarheid van Euro-Atlantische en Indo-Pacifische veiligheid” op de NAVO-top in Madrid, hebben de westerse staten besloten een dodelijke slag toe te brengen aan de aseanocentrische veiligheidsarchitectuur in dit deel van de wereld. In plaats van constructieve samenwerking ten voordele van alle landen, installeren de Angelsaksen de militaire infrastructuur van de NAVO in de regio, creëer AUKUS en andere militair-politieke “kleine allianties” en probeer enkele Zuidoost-Aziatische landen te betrekken bij hun explosieve spellen. Dit alles kan alleen maar aanleiding geven tot ernstige bezorgdheid.

Jarenlang heeft het “collectieve Westen” de situatie in het Midden-Oosten en Noord-Afrika aan het wankelen gebracht. Hij probeert zijn “orde” te vestigen in de post-Sovjet-ruimte, inclusief Transkaukasië en Centraal-Azië. In navolging van koloniale praktijken probeert hij de rijke minerale rijkdommen van het Afrikaanse continent verder te exploiteren. De VS blijven Latijns-Amerika en het Caribisch gebied als hun “achtertuin” beschouwen en reageren zenuwachtig wanneer die landen een onafhankelijk beleid voeren. In alle genoemde regio’s wakkeren westerlingen bewust interetnische, interreligieuze en internationale conflicten aan.

Het meest recente voorbeeld is de situatie in Soedan. De wortels van het probleem waarmee het land wordt geconfronteerd, liggen in het al lang bestaande beleid van de VS om de verenigde staat uiteen te halen en Soedan en Zuid-Soedan te creëren. Als gevolg hiervan was er in geen van beide landen vrede of welvaart.

In het belang van het verminderen van de internationale spanningen, roepen we Washington en Brussel op om een ​​einde te maken aan besluiten over eenzijdig gebruik van geweld en pogingen om de VN te marginaliseren, en om te stoppen met het creëren van structuren buiten de VN met een beperkt aantal leden die geen legitimiteit hebben, maar beweren over iedereen te heersen. anderen. We moeten stellen dat de westerse heersende kringen niet klaar zijn voor een herstructurering van hun bewustzijn van buitenlands beleid op basis van de principes van internationaal recht, collegialiteit, gelijkheid en wederzijdse belangenafweging.

De prioriteit is nu om de wereldwijde veiligheidsarchitectuur duurzamer te vernieuwen, gebaseerd op onvoorwaardelijk respect voor de beginselen van het VN-Handvest in hun geheel en hun onderlinge afhankelijkheid in de praktijk. Gezien de destructieve lijn van het Westen en zijn onwil om eerlijk samen te werken, kan dit doel worden bereikt door regionale en interregionale veiligheidsmechanismen te creëren die buiten de controle van Washington en zijn satellieten vallen, door gecoördineerde ruimtes van pragmatische samenwerking en stabiele groei te creëren.

Werkelijk democratische intergouvernementele structuren die een constructieve, creatieve en toekomstgerichte agenda promoten die de nadruk legt op consensus in plaats van blokdiscipline, kunnen de belangrijkste hulp zijn. Er is behoefte aan verdieping van de uiteenlopende relaties tussen de multilaterale verenigingen die actief zijn in het grotere Euraziatische gebied. Deze omvatten de CSTO, de Euraziatische Economische Unie, het GOS, de Shanghai Cooperation Organization, ASEAN en de Gulf Cooperation Council. Het is passend om continentale veiligheidskwesties op te nemen in de lijst van onderwerpen die moeten worden behandeld in het kader van de internationale organisatie die de Conferentie over interactie en vertrouwenwekkende maatregelen in Azië moet vervangen.

Het wordt steeds dringender voor de zich dynamisch ontwikkelende Euraziatische staten om een ​​stabiele internationale omgeving en een sfeer van goed nabuurschap te creëren. Ik constateer met voldoening dat er belang is bij samenwerking zonder de dictaten en inmenging van buitenregionale machten. Gezamenlijke inspanningen op het gebied van veiligheid vormen een organische aanvulling op de bestaande samenwerking op het gebied van industrie, infrastructuur en intermenselijke contacten. Op de lange termijn zal dit niet alleen de volkeren van Eurazië ten goede komen, maar de hele wereld.

Beste collega’s,

We zijn altijd van mening geweest dat de huidige geopolitieke onrust geen belemmering mag vormen voor de gezamenlijke inspanning van internationale inspanningen om effectief het hoofd te bieden aan de vele bedreigingen die de hele mensheid gemeen hebben.

De kwestie van bioveiligheid blijft zeer actueel, vooral in de context van ongecontroleerde Amerikaanse militair-biologische activiteiten in verschillende delen van de wereld. Onder het voorwendsel sanitaire en epidemiologische hulp te bieden, is het Pentagon begonnen met de bouw en modernisering van microbiologische laboratoria voor de ontwikkeling van biologische wapencomponenten langs de grenzen met Rusland en China.

De activiteiten van de VS en hun bondgenoten zijn in strijd met de verplichtingen uit het Biologische Wapenverdrag. Er is groeiende steun voor initiatieven die erop gericht zijn dit verdrag dringend te versterken door overeenstemming te bereiken over geloofwaardige verificatiemechanismen die de transparantie van de relevante programma’s en hun niet-biologische bewapening garanderen.

Onder druk van het ‘Collectieve Westen’ is de internationale samenwerking op het gebied van terrorismebestrijding de afgelopen jaren belemmerd, ook al blijven de dreigingen van terrorisme en extremisme toenemen. De grootste uitdagingen blijven komen van IS en Al-Qaeda en de extremistische groeperingen die daarmee verbonden zijn. Ze zijn actief in het Midden-Oosten, Afrika, Zuid-, Zuidoost- en Centraal-Azië en hebben bewezen dat ze zich snel kunnen aanpassen aan veranderende geopolitieke omstandigheden.

NAVO-leden, geleid door de VS, zetten de wrede praktijk voort om nationalistische radicalen en extremisten te gebruiken voor hun onverantwoordelijke geopolitieke spelletjes. Dit omvat onder meer het veranderen van Oekraïne in een epicentrum voor de cultivering en verspreiding van de nazi-ideologie en -praktijken, waar de rechten van nationale minderheden, gegarandeerd door tal van conventies, op openlijk racistische manieren worden vernietigd. De VS en hun satellieten sluiten de ogen voor het gebruik van terroristische methoden door het regime in Kiev om politici, publieke figuren, journalisten en anderen die het niet eens zijn met de heropleving van het nazisme uit te schakelen.

De militarisering van de ruimte vraagt ​​veel aandacht. Rusland heeft in dit verband een aantal constructieve initiatieven gepresenteerd. Het heeft een ontwerpverdrag met China voorgesteld om de inzet van wapens in de ruimte en de dreiging met of het gebruik van geweld tegen ruimtevoorwerpen te voorkomen.

Wij beschouwen het gebruik van commerciële satellieten door de VS en hun bondgenoten voor militaire doeleinden, inmenging in de interne aangelegenheden van staten en andere subversieve activiteiten als een uiterst gevaarlijke ontwikkeling. Net als de overgrote meerderheid van de landen eisen wij dat civiele ruimte-infrastructuur alleen wordt gebruikt voor de aangegeven doeleinden en in overeenstemming met de voorwaarden van het Outer Space Treaty van 1967.

De toenemende dreiging die uitgaat van het gebruik van informatie- en communicatietechnologieën is een uitdaging geworden voor de internationale veiligheid. De VS en hun bondgenoten zijn begonnen met de militarisering van cyberspace, door op dit gebied offensieve arsenalen op te bouwen en methoden voor het uitvoeren van computeraanvallen te verbeteren. Washington maakt op grove wijze misbruik van het feit dat internet nu vrijwel onder de exclusieve controle staat van de Verenigde Staten en Amerikaanse bedrijven. We roepen op tot intensivering van het langdurige werk van de Internationale Telecommunicatie-unie om een ​​einde te maken aan dit monopolie en om het beheer van het internet te democratiseren.

In tegenstelling tot westerse pogingen om van de digitale ruimte een arena van geopolitieke confrontatie te maken, zijn de meeste lidstaten voorstander van gedepolitiseerde en constructieve betrokkenheid. Het door Rusland gepresenteerde concept voor de ontwikkeling van een speciaal VN-verdrag om internationale informatiebeveiliging te waarborgen en een ander ontwerpverdrag ter bestrijding van criminaliteit in cyberspace werd breed positief onthaald.

Rusland, een Euraziatische en Europees-Pacifische supermacht, een van ‘s werelds leidende centra, heeft altijd gepleit voor de consolidatie van de internationale gemeenschap bij het aanpakken van de huidige veiligheidsuitdagingen.

De Russische diplomatie staat altijd open voor dialoog met partners om praktische overeenkomsten te ontwikkelen op basis van belangenafweging en wederzijds respect. De sleutel tot succes is gebaseerd te zijn op de universele normen van het internationaal recht, vooral op het beginsel van de soevereine gelijkheid van staten.

einde vertaling