Holocaustontkenning, “laterale denkers” en politieke reacties.
Beweren dat de Holocaust helemaal niet heeft plaatsgevonden wordt niet beschouwd als een “afwijkende mening” maar als een strafbaar feit.
(Enlish below) Eigenlijk zou ieder serieus denkend mens het moeten weten: De industriële massamoord in de vernietigingskampen, gepleegd tegen Joodse mensen uit heel Europa, tegen Sinti en Roma, alsmede Slavische mensen in de bezette landen door het fascistische bewind, is onvergelijkbaar. Terecht werden deze massamoorden veroordeeld als “misdaden tegen de menselijkheid” door het belangrijkste proces tegen oorlogsmisdaden in Neurenberg, en in veel landen bestaan wetten tegen het ontkennen van deze misdaden. Beweren dat de Holocaust helemaal niet heeft plaatsgevonden wordt niet beschouwd als een “afwijkende mening” maar als een strafbaar feit.
Protest in de Duitse stad Neumuenster tegen een neonazi-demonstratie (Beeld EPA)
Het is daarom des te beangstigender dat in de afgelopen weken – vooral onder critici van de Corona-maatregelen – vergelijkingen met de Holocaust zijn gemaakt die neerkomen op een bagatellisering en ontkenning van de massamisdaden. In Duitsland waren demonstranten te zien die een patch droegen, in vorm en kleur gemodelleerd naar de “Joodse ster”, met het opschrift “ongevaccineerd”. Alsof hun persoonlijke beslissing om vaccinatie te weigeren vergelijkbaar was met de stigmatisering door de staat door een “Joodse ster”. Ook schandalig was de verschijning van een kind, wiens ouders hem hadden overgehaald zich als Anne Frank te voelen, omdat hij zijn verjaardag alleen in het geheim met vriendinnetjes mocht vieren.
Dergelijke vergelijkingen zijn niet alleen veronachtzaming van de geschiedenis; het zijn opzettelijke provocaties die de Holocaust en de fascistische massamisdaden bagatelliseren. Zelfs in Oostenrijk, Frankrijk en Nederland hebben Corona-demonstranten deze Holocaust-bagatelliserende symbolen gekopieerd. In Italië liepen critici van de Corona-maatregelen in vermommingen gemodelleerd naar de jassen van concentratiekampgevangenen als spectaculair protest tegen de groenekaartverordeningen van de regering. Alsof de voorschriften ter bescherming van de gezondheid van alle mensen in Italië ook maar in de verste verte te vergelijken zouden zijn met het lijden van de voormalige gedeporteerden en vervolgden in de fascistische detentiecentra.
Natuurlijk is er maatschappelijk verzet tegen een dergelijke historische herziening en ontkenning van de Holocaust. De antifascistische verenigingen in Italië spraken zich duidelijk uit tegen deze provocatie, die via de sociale media ruime weerklank vond. Ook in Duitsland verzetten antifascisten zich op straat tegen dergelijke “dwarsdenkers”.
Het is echter beangstigend en ergerlijk dat noch in Duitsland, noch in Italië of andere landen waar vergelijkbare provocaties werden vertoond in het kader van de kritiek op Corona, de rechterlijke macht of overheidsinstanties zich genoodzaakt voelen om hiertegen op te treden. Alsof dergelijke historisch-revisionistische provocaties “onsmakelijk” zijn, maar gelegitimeerd worden door de vrijheid van meningsuiting. Eens te meer blijkt hieruit hoe groot de kloof is tussen de consternatietoespraken van politici ter gelegenheid van belangrijke herdenkingsdagen en de politieke praktijk in de respectieve landen. Deze kloof is ook duidelijk in het Europees Parlement, waar resoluties over de gevaren van het antisemitisme worden aangenomen, maar het praktische beleid van rehabilitatie van SS-misdadigers en dus relativering van antisemitische misdaden, bijvoorbeeld in de Baltische republieken, zonder ernstige consequenties blijft.
Men krijgt de indruk dat de herdenking van de slachtoffers van racistische vervolging alleen betrekking heeft op de publieke presentatie, terwijl praktische actie ontbreekt. Wie met veel pathos de opkomst van het antisemitisme betreurt, moet niet de deur openzetten voor een historische herziening. Wie zich opwindt over onaanvaardbare vergelijkingen met de Holocaust, moet ervoor zorgen dat er in de samenleving geen plaats is voor historische vergeetachtigheid. Met name politieke krachten die fascistische misdaden willen relativeren of de daders willen rehabiliteren, mogen niet worden behandeld als een aanvaardbaar onderdeel van het politieke spectrum, noch op nationaal, noch op Europees niveau.
Nogmaals, wij onderstrepen: Fascisme is geen mening, maar een misdaad!
Holocaust denial, “lateral thinkers” and political reactions
To claim that the Holocaust did not take place at all is not considered a “dissenting opinion” but a criminal offense.
Actually, every seriously thinking person should know it: The industrial mass murder in the extermination camps committed against Jewish people from all over Europe, against Sinti and Roma as well as Slavic people in the occupied countries by the fascist rule is incomparable. Rightly, these mass murders were condemned as “crimes against humanity” by the main Nuremberg War Crimes Trial, and laws against denial of these crimes exist in many countries. To claim that the Holocaust did not take place at all is not considered a “dissenting opinion” but a criminal offense.
Seen in Germany and the Czech Republic at Corona denier rallies. It says “unvaccinated”, and is trying to draw comparisons between antivaxxers and the treatment of jews during the holocaust.
It is therefore all the more frightening that in recent weeks – especially among critics of the Corona measures – Holocaust comparisons have been presented that amount to a trivialization and denial of the mass crimes. In Germany, demonstrators could be seen wearing a patch, modeled on the “Jewish star” in shape and color, with the inscription “unvaccinated.” As if their personal decision to refuse vaccination was comparable to the state stigmatization by a “Jewish star”. Also scandalous was the appearance of a child, whose parents had persuaded him that she could feel like Anne Frank because she was only allowed to celebrate his birthday with girlfriends in secret.
Such comparisons are not only oblivious to history; they are deliberate provocations that trivialize the Holocaust and fascist mass crimes. Even in Austria, France and the Netherlands, Corona demonstrators copied these Holocaust-trivializing symbols. In Italy, critics of the Corona measures marched in disguises modeled on the jackets of concentration camp prisoners as a spectacular protest against the government’s green card orders. As if the regulations made to protect the health of all people in Italy were even remotely comparable to the suffering of the former deportees and persecuted in the fascist detention centers.
Naturally, there is social resistance to such historical revision and Holocaust denial. The anti-fascist associations in Italy found clear words against this provocation, which found wide circulation through the social media. In Germany, anti-fascists also oppose such “lateral thinkers” on the streets.
However, it is frightening and annoying that neither in Germany, nor in Italy or other countries where comparable provocations were shown in the context of the Corona criticisms, the judiciary or government agencies feel compelled to take action against it. As if such historical-revisionist provocations were “distasteful” but legitimized by freedom of expression. Once again, this shows how wide the gap is between the consternation speeches of politicians on the occasion of important commemoration days and the political practice in the respective countries. This gap is also evident in the European Parliament, where resolutions on the dangers of anti-Semitism are passed, but the practical policy of rehabilitating SS criminals and thus relativizing anti-Semitic crimes, for example in the Baltic republics, remains without serious consequence.
One has the impression that the commemoration of the victims of racist persecution applies only to public presentation, while practical action is lacking. Those who lament the rise of anti-Semitism with great pathos must not open the door to historical revision. Those who get upset about unacceptable comparisons with the Holocaust must ensure that historical forgetfulness has no place in society. In particular, political forces that seek to relativize fascist crimes or rehabilitate the perpetrators must not be treated as an acceptable part of the political spectrum, neither nationally nor at the European level.
Once again, we underline: Fascism is not an opinion, but a crime!
