Skip to main content

FIR: Stop het oorlogsgevaar – voor een nieuwe Europese veiligheidsarchitectuur

By 23 februari 2022februari 26th, 2022Berichten van de FIR, De strijd tegen extreem rechts

(English below)
Al drie maanden horen we van de spreekbuizen van de NAVO en de Amerikaanse regering dat Rusland het buurland Oekraïne zou willen binnenvallen. De Oekraïense regering verklaarde dat Russische troepen al eind november 2021 zouden binnenvallen. Toen dat niet gebeurde, maakten Amerikaanse inlichtingenkringen bekend dat Rusland zijn troepen aan de grens nog moest versterken voordat de invasie zou beginnen. Als bewijs werden luchtfoto’s getoond, die sindsdien herhaaldelijk zijn gebruikt als “bewijs” van Russische “agressie”. Alle verklaringen van de Russische regering voor deze situatie werden ronduit afgedaan als “ongeloofwaardig”.

Om een einde te maken aan deze propagandistische escalatie heeft de Russische regering eind vorig jaar haar voorstellen voor een oplossing van dit conflict niet alleen voorgelegd aan de NAVO en de VS, maar deze ook openbaar gemaakt, zodat niemand kon beweren dat hij niet wist, welke voorstellen Rusland had gedaan voor de regeling van het conflict.
De “antwoorden” van de VS, de NAVO en ook de Europese Unie, verwezen niet naar de voorstellen, maar waren een voortdurende toename van dreigementen dat Rusland een “hoge prijs” zou betalen, als het Oekraïne zou aanvallen. Bewijzen van Ruslands wil om aan te vallen werden het publiek bespaard, in plaats daarvan toonden de media bewegende beelden van tanktransporten ergens in Rusland, waarbij soms werd toegegeven dat dit materiaal afkomstig was van “Bellingcat”, een in Nederland gevestigd PR-bureau van de NAVO. De propagandistische escalatie ging zo ver dat de datum en het tijdstip van de “geplande inval” via de Britse media werden verspreid – het was vorige week woensdag.

Oekraïne zelf eiste oorlogsmateriaal van de NAVO en alle West-Europese landen en dreigde zelfs met een nucleaire oorlog. Door deze escalatie krijgt men al weken de indruk dat politici en de media een oorlog willen oproepen. Daarnaast verzwijgt de Oekraïense regering – te midden van het oorlogsgedruis – dat zij sinds 2015 haar verplichtingen uit de Minsk II akkoorden niet nakomt.
Op basis van deze ervaringen heeft de Russische regering besloten om, gepusht door de Staatsdoema, de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk te erkennen als onafhankelijke staten. Hoe gefundeerd dit besluit ook moge zijn, het leidt niet tot de noodzakelijke de-escalatie en politieke stappen in de richting van een oplossing.

Vanuit ons oogpunt is er een oplossing voor dit probleem, waaraan alle partijen actief kunnen werken:

  • Een propagandistische de-escalatie en de voorbereiding van een Europese veiligheidsconferentie in OVSE-formaat, waarin contractuele afspraken worden gemaakt die overeenkomen met de veiligheidsbelangen van alle staten in Europa.
  • Degenen die geen Russische middellange-afstandstroepen in Kaliningrad willen, moeten er ook contractueel mee instemmen elders in de buurt van de Russische grens geen troepen te stationeren.
  • Wie wil dat de Russische troepen in de buurt van zijn eigen grenzen worden teruggetrokken, moet niet zorgen voor NAVO-troepen aan zijn eigen grens.
  • Wie geen politiek-militaire escalatie in Europa wil, moet voorkomen dat de NAVO – tegen alle politieke afspraken in – verder naar het oosten uitbreidt.
  • Wie een deëscalatie van de situatie wil, moet terugkeren naar vertrouwenwekkende maatregelen (zoals de open sky-overeenkomst), de beginselen van de oprichtingsakte tussen de NAVO en Rusland uit 1997, en naar echte wapenbeperkings- en ontwapeningsverdragen die eenzijdig door de Verenigde Staten zijn opgezegd.
  • Geen gevaarlijke dreigende gebaren en bewapening van Oekraïne, maar diplomatie, een gemeenschappelijke veiligheidsarchitectuur en de herkenbare wil tot ontwapening zijn in deze situatie noodzakelijk.

De FIR en de daarbij aangesloten federaties zoals AFVN/BvA hebben reeds enkele jaren geleden de eis van een nieuw beleid van ontspanning gesteld. Dit is actueler dan ooit. De vredeskrachten in alle Europese landen moeten zich hiervoor openlijk inzetten.

Stop the danger of war – for a new European security architecture

For three months, we have been hearing from the mouthpieces of NATO and the U.S. government that Russia allegedly wants to invade neighboring Ukraine. The Ukrainian government declared that Russian troops would invade as early as the end of November 2021. When that did not happen, U.S. intelligence circles announced that Russia had yet to reinforce its troops on the border before the invasion began. Aerial photographs were shown as evidence, which since then have repeatedly been used as “proof” of Russian “aggression.” All Russian government explanations for this situation were flatly dismissed as “implausible.”
In order to put an end to this propagandistic escalation, at the end of last year the Russian government not only presented its proposals for a solution to this conflict to NATO and the U.S., but made them public so that no one could claim that they did not know, what proposals Russia had made for settling the conflict.
The “answers” of the USA, NATO and also the European Union, did not refer to the proposals, but were a permanent increase of threats that Russia would pay a “high price”, if it attacked Ukraine. Evidence of Russia’s will to attack was spared to the public, instead the media showed moving pictures of tank transports somewhere in Russia, sometimes admitting that this material came from “Bellingcat”, a NATO PR agency based in the Netherlands. The propagandistic escalation was pushed to the point of spreading the date and time of the “planned raid” through the British media – it was Wednesday last week.
Ukraine itself demanded war material from NATO and all Western European countries and even threatened nuclear war. With this escalation, one has been getting the impression for weeks that politicians and the media want to conjure up a war. Besides this, the Ukrainian government – amid the war hubbub – has been concealing its failure to implement its obligations under the Minsk II agreements since 2015.
Based on these experiences, the Russian government has decided, pushed by the State Duma, to recognize the Donetsk and Lugansk People’s Republics as independent states. However well-founded this decision may be, it does not lead to the necessary de-escalation and political steps toward a solution.From our point of view, there is a solution to this problem, to which all sides can actively work on:
A propagandistic de-escalation and preparation of a European security conference in OSCE format, in which contractual agreements are concluded which correspond to the security interests of all states in Europe.
Those who do not want Russian medium-range forces in Kaliningrad must also contractually agree not to position any elsewhere near the Russian border.
Those who want Russian troops to be withdrawn near their own borders must not provide for NATO troops on their own border.
Whoever does not want a political-military escalation in Europe must prevent NATO – contrary to all political agreements – from expanding further east.
Those who want a de-escalation of the situation must return to confidence-building measures (such as the open sky agreement), the principles of the 1997 NATO-Russia Founding Act, and to genuine arms limitation and disarmament treaties that have been unilaterally terminated by the United States.
Not dangerous threatening gestures and armament of Ukraine, but diplomacy, a common security architecture and the recognizable will for disarmament are necessary in this situation.The FIR and its member federations raised already several years ago the demand for a new policy of détente. This is more topical than ever. The peace forces in all European countries must publicly stand up for this.