(English below) FIR reminds of the fascist race laws 85 years ago
FIR herinnert aan de fascistische rassenwetten 85 jaar geleden
Sinds 1933 was de vestiging van een fascistisch bewind in Duitsland gekoppeld aan drie politieke doelstellingen:
– de vervolging en vernietiging van de organisaties van de arbeidersbeweging en alle linkse burgerlijke structuren,
– het expansiebeleid dat culmineerde in de Tweede Wereldoorlog,
– de racistische marginalisatie die tot uiting kwam in de massamoorden in de vernietigingskampen.
Na de eerste aanvallen op Joodse mensen en instellingen ontwikkelde het naziregime juridische instrumenten voor racistische uitsluiting, waarmee de regering misdaden tegen Joodse mensen “op wettelijke basis” kon plegen en de meerderheid van de samenleving werd geïntegreerd in de “Volksgemeinschaft”.
De “rassenwetten van Neurenberg” werden afgekondigd op het NSDAP Reichspartijcongres op 15 september 1935. In de typische juridische Duitse taal werd de “Reichsbürger” opnieuw gedefinieerd. Hij moest van “Duits of verwant bloed” zijn en door zijn gedrag ook bewijzen dat hij “bereid en in staat was het Duitse volk en het Reich trouw te dienen”. De politieke component was gericht tegen alle politieke tegenstanders en vooral de emigranten. De racistische component sloot Joodse mensen, maar ook Sinti en Roma uit van de groep “Reichsburgers”. Ze waren alleen leden van de staat en dus 2e klas burgers. Ze hadden geen burgerrechten. Deze wet vormde de basis voor de progressieve discriminatie, uitsluiting, rechteloosheid en vernietiging van het bestaan van Joodse mensen.
De “Wet ter bescherming van Duits bloed en Duitse eer” regelde op een heel subtiele manier de sociale uitsluiting van Joodse mensen door hun familiecohesie in de samenleving te ontzeggen. De wet verbood huwelijk en buitenechtelijke contacten tussen joden en niet-joden. Overtredingen van de wet werden beschouwd als “raciale verontreiniging” en werden bestraft met gevangenis of gevangenis. Het verbod op “raciale verontreiniging” werd zelfs in het buitenland toegepast. In verdere decreten werden de discriminerende wetten uitgebreid tot andere groepen. Een circulaire verwijst naar “zigeuners”, hybriden “waarvan de helft van hun bloed vreemd is” en “negers”.
Om de administraties “rechtszekerheid” te bieden, werden Wilhelm Stuckart, SS-advocaat en veroordeeld in het “Wilhelmstrasse-proces” in 1948, en Hans Globke, administratief advocaat bij het Reichsministerie van Binnenlandse Zaken en minister van Kanselarij bij Konrad Adenauer van 1953 tot 1963, publiceerde een juridisch commentaar op de rassenwetten van Neurenberg, die de bindende definities leverden, met verschillende edities die zich uitstrekten tot in de oorlogsjaren.
De FIR herinnert vandaag aan deze onmenselijke, fascistische wetten, om duidelijk te maken dat het fascisme niet alleen zijn vernietigingsbeleid met terreur en politieke kracht uitvoerde, maar ook wetten creëerde om zijn misdaden een “wettelijk stempel” te geven. Ze waren echter de voorwaarde voor de massamoord op 6 miljoen Joden en andere talloze slachtoffers van “niet-Arische” minderheden.
Voor antifascistisch en antiracistisch werk betekent dit waakzaam zijn wanneer wetten uitsluiting en stigmatisering van sociale minderheden betekenen. Dergelijke wetten staan discriminatie toe die ingaat tegen alle principes van een solidaire samenleving, zoals wij voorstaan.
Since 1933, the establishment of fascist rule in Germany had been linked to three political objectives:
– the persecution and smashing of the organizations of the labor movement and all left bourgeois structures,
– the policy of expansion that culminated in the Second World War,
– the racist marginalization which found expression in the mass murders in the extermination camps.
After the first attacks against Jewish people and institutions, the Nazi regime developed legal instruments for racist exclusion, with which the administration could execute crimes against Jewish people “on a legal basis” and the majority society was integrated into the “Volksgemeinschaft”.
The “Nuremberg Race Laws” were declared at the NSDAP Reich Party Congress on 15 September 1935. In typical legal German language, the “Reichsbürger” was redefined. He had to be of “German or related blood” and also had to prove through his behavior that he was “willing and able to serve the German people and Reich faithfully”. The political component was directed against all political opponents and especially the emigrants. The racist component excluded Jewish people, but also Sinti and Roma from the group of “Reich citizens”. They were only members of the state and thus 2nd class citizens. They had no civil rights. This law formed the basis for the progressive discrimination, exclusion, disenfranchisement and destruction of the existence of Jewish people.
The “Law for the Protection of German Blood and German Honor” regulated in a very subtle way the social exclusion of Jewish people by denying them family cohesion in society. The law prohibited marriage and extramarital contact between Jews and non-Jews. Violations of the law were considered “racial defilement” and were punished with prison or penitentiary. The ban on “racial defilement” was even applied abroad. In further decrees, the discriminatory laws were extended to other groups. A circular refers to “gypsies”, hybrids “with half of their blood being foreign” and “negroes”.
In order to provide the administrations with “legal certainty”, Wilhelm Stuckart, SS lawyer and convicted in the “Wilhelmstrasse Trial” in 1948, and Hans Globke, administrative lawyer in the Reich Ministry of the Interior and Chancellery Minister with Konrad Adenauer from 1953 to 1963, published a legal commentary on the Nuremberg Race Laws, which provided the binding definitions, with several editions extending into the war years.
The FIR reminds today of these inhuman, fascist laws, in order to make clear that fascism did not only implement its annihilation policy with terror and political force, but also created laws, in order to give its crimes a “legal mark”. However, they were the precondition for the mass murder of 6 million Jews and other countless victims of “non-Aryan” minorities.
For anti-fascist and anti-racist work today, this means being vigilant when laws mean exclusion and stigmatization of social minorities. Such laws allow discrimination that goes against all principle of a solidary society, as we stand for.