Skip to main content

De ineenstorting van Kiev

Het lot van de wapens is beslist. Het moment van de waarheid heeft gesproken. Het Oekraïense tegenoffensief is jammerlijk mislukt. De aanzienlijke bewapening van de NAVO was nutteloos. Het slagveld ligt bezaaid met lijken. Alles voor niets. De gebieden die per referendum bij de Russische Federatie zijn gevoegd, blijven Russisch.
Deze “schaakmat” betekent niet alleen het einde van Oekraïne zoals we het gekend hebben, maar ook het einde van de Westerse overheersing die haar lot inzette op haar leugens.
De multipolaire wereld kan deze zomer geschapen worden op verschillende internationale topontmoetingen. Een nieuwe manier van denken waarin het recht van de sterkste niet langer geldt.

Dit artikel is geschreven op 10 juni. Op dat moment kwam de enige beschikbare informatie uit Rusland en het geallieerde hoofdkwartier. Oekraïne had een totaal media-embargo uitgevaardigd op zijn tegenoffensief. Om die reden hadden we moeten wachten met het publiceren van deze tekst. We dachten echter dat als Oekraïne in staat was geweest om door de eerste linie van de Russische verdediging heen te breken, het ons dat wel zou hebben laten weten. Daarom publiceren we deze analyse.

De grens is nu een lang kerkhof van tanks en manschappen. De luchthavens liggen vol rokende karkassen van Mig-29’s en F-16’s.

In zes dagen, van 4 tot 10 juni 2023, lanceerde het Oekraïense leger zijn tegenoffensief en leed het een verschrikkelijke nederlaag.

Tijdens de zomer bouwden de Russische strijdkrachten twee verdedigingslinies in het door hen bevrijde deel van Novorossia en in de Donbass. Ze verhinderen de doorgang van alle pantservoertuigen.

De Oekraïense strijdkrachten kozen een dozijn aanvalspunten om “vijandelijk bezet” gebied te heroveren. Hun pantservoertuigen waren niet in staat om door de eerste linie van Russische verdediging te komen en stapelden zich ervoor op, waar ze één voor één werden vernietigd door Russische artillerie en zelfmoorddrones.

Tegelijkertijd richtte het Russische leger raketten op commandocentra en arsenalen op Oekraïens grondgebied en vernietigde deze.

Het Oekraïense luchtafweersysteem werd vernietigd door hypersonische raketten zodra het was geïnstalleerd. Door de afwezigheid ervan konden de Oekraïners de door de NAVO geplande manoeuvres niet uitvoeren. Rusland gebruikte geen van zijn nieuwe wapens, behalve zijn systeem om NAVO-wapens te storen en enkele van zijn hypersonische raketten.

 

De staf van de Verenigde Staten, het Atlantisch Bondgenootschap en Oekraïne geven elkaar de schuld van deze historische ramp. Honderdduizenden mensenlevens en 500 miljard dollar zijn voor niets verspild. Westerse wapens, die in de jaren ’90 de wereld deden beven, zijn niets meer waard vergeleken met het Russische arsenaal van vandaag. De macht is verschoven.

Er kunnen nu al twee conclusies worden getrokken:

Verwar het Oekraïense leger niet met de “integrale nationalisten”

Hoewel er niet langer een Oekraïens leger is dat in staat is om een oorlog met hoge intensiteit te voeren, zijn er nog wel de troepen van de “integrale nationalisten” (die soms “Banderieten” of “Oekraïense nazi’s” worden genoemd). Maar zij zijn alleen getraind in oorlogsvoering met een lage intensiteit. Hun leiders vochten eind jaren negentig in Tsjetsjenië namens de geheime diensten van de CIA en de NAVO, en soms in Syrië in de jaren 2020. Ze zijn getraind in gerichte moordaanslagen, sabotage en slachtpartijen onder burgers. Meer niet.

Ze slaagden erin

• de Russisch-Duits-Frans-Nederlandse Nord Stream-gasleiding te saboteren om Duitsland, en vervolgens de Europese Unie, op 26 september 2022 in een recessie te storten.

• de brug over de Straat van Kertsj (bekend als de “Krimbrug”) te saboteren op 8 oktober 2022.

• het Kremlin aan te vallen met drones op 3 mei 2023.

• drones te gebruiken om de Ivan Kurs aan te vallen, het inlichtingen schip dat de TurkStream gaspijplijn in de Zwarte Zee verdedigt, op 26 mei 2023.

• de Kakhovka-dam te saboteren om Novorossia in tweeën te delen, op 6 juni 2023.

• de Togliatti-Odessa ammoniakpijplijn te saboteren om de Russische minerale kunstmestindustrie te vernietigen, op 7 juni 2023.

Net als in de twee wereldoorlogen en de Koude Oorlog hebben ze hun terroristische capaciteit bewezen, maar hebben ze geen beslissende rol gespeeld op het slagveld.

Het is nu meer dan ooit belangrijk om onderscheid te maken tussen de Oekraïense militairen, die dachten dat ze hun volk verdedigden, en de “integraal-nationalisten” [1], die niets op hebben met hun landgenoten en al een eeuw lang proberen de Russen en hun cultuur uit te roeien.

Het Oekraïne dat we kenden is dood

Tot nu toe was Oekraïne vooral een communicatiemacht. Kiev is erin geslaagd om mensen te laten geloven dat de staatsgreep van 2014, waarbij een democratisch gekozen president ten val werd gebracht ten gunste van hard-line nationalisten, een revolutie was. Op dezelfde manier is het erin geslaagd om mensen te doen vergeten hoe het zijn burgers in de Donbass heeft onderdrukt, door hen de toegang tot openbare diensten te ontzeggen, de ambtenarensalarissen en de pensioenen van de ouderen niet te betalen en uiteindelijk de steden in de Donbass te bombarderen. Uiteindelijk slaagde Kiev erin om het Westen sprookjes te vertellen en hen ervan te overtuigen dat Oekraïne een homogeen land was waar één bevolking een gemeenschappelijke geschiedenis beleefde.

Zoals in de meeste oorlogen is er ook een aspect van de “burgeroorlog” [2]. Vandaag kan iedereen zien dat, in tegenstelling tot wat werd beweerd, de analyse die Vladimir Poetin publiceerde geen reconstructie van de geschiedenis was, maar een feitelijke waarheid. De bevolking van de Donbass is door en door Russisch. De bevolking van Novorossia (inclusief de Krim) heeft een Russische cultuur, maar een andere geschiedenis (ze zijn nooit onderworpen geweest). Oekraïne heeft in de geschiedenis nooit als onafhankelijke staat bestaan, afgezien van één decennium, tijdens de periodes 1917-22 en 1941-45, en drie andere decennia, sinds 1991.

Gedurende deze drie periodes is Kiev nooit gestopt met het zuiveren van zijn volk en het afslachten van zijn burgers als de integraal-nationalisten aan de macht waren (1917-22 met Simon Petliura, 1941-45 met Stepan Bandera, en 2014-22 met Petro Poroshenko en Volodymyr Zelensky). In totaal hebben de “integraal-nationalisten” – zoals ze zichzelf noemen – in de loop van een eeuw meer dan 3 miljoen van hun medeburgers vermoord.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de bevolking van Novorossia al in opstand gekomen rond de anarchist Nestor Makhno; tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam de bevolking van Donbass en Novorossia in opstand als Sovjets; nu vechten ze met Russische troepen tegen de “integraal-nationalisten” in Kiev.

De enige manier om deze bloedbaden te stoppen is om de “integraal- nationalisten” te scheiden van de Russisch-culturele bevolking die ze willen doden [3]. Sinds de NAVO in 2014 een staatsgreep organiseerde en hen aan de macht bracht, is er geen andere manier dan de huidige verdeling van het land vast te stellen en hen in Kiev aan de macht te laten. Het zijn de Oekraïners, en zij alleen, die hen ten val moeten brengen.

De huidige militaire operaties hebben dat reeds bewerkstelligd. Het door de Russen bevrijde deel van het land heeft in een referendum voor aansluiting bij de Federatie gestemd. De Russische opmars van vorig jaar werd echter onderbroken door president Vladimir Poetin in het kader van de onderhandelingen met Oekraïne, die eerst in Wit-Rusland en daarna in Turkije werden gevoerd. Odessa is nog steeds Oekraïens, terwijl het cultureel gezien Russisch is. Transnistrië is nog steeds Moldavisch, terwijl het cultureel Russisch is.

De oorlog is technisch gezien voorbij. Geen enkel offensief zal de huidige grenzen kunnen veranderen. Toegegeven, de gevechten kunnen nog lang aanslepen en een vredesverdrag is nog ver weg, maar het spel is uit. Er is nog steeds een probleem in Oekraïne en Moldavië: Odessa en Transnistrië zijn nog steeds niet Russisch. Bovenal blijft er een fundamenteel probleem: in strijd met hun mondelinge en schriftelijke verplichtingen hebben de leden van het Atlantisch Bondgenootschap Amerikaanse wapens opgeslagen aan de grenzen van Rusland, waardoor de veiligheid van Rusland in gevaar wordt gebracht.

Vertaling
openbaararchief.nl