NAVO en het delen van nucleaire wapens
In de context van mogelijke invasies van de Sovjet-Unie heeft de NAVO tijdens de Koude Oorlog nucleaire wapens in Europa bewaard. Het imperialisme, verantwoordelijk voor het misdadige gebruik van kernwapens tegen Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog, plande al haar volgende misdaad, door deze kernwapens ook in Europa te plaatsen en te gebruiken tegen de Sovjet-Unie.
Sinds 2019 is het zwart-op-wit bekend dat de NAVO inderdaad nucleaire wapens in Europa bewaarde. Sinds de Koude Oorlog was dat nooit bewezen (hoewel er een sterk vermoeden was). Het is bekend gemaakt dat de VS via de NAVO een geschatte 150 nucleaire wapens heeft opgeslagen in 6 NAVO-basissen in 5 NAVO-landen, Nederland, Italië, België, Duitsland en Turkije.
De NAVO bewaarde dus nucleaire wapens in landen die het Non-proliferatieverdrag hebben ondertekend. Dat deden ze zonder dat de bevolking hiervan op de hoogte was. Door de feiten te bekijken zien we al snel dat de NAVO op geen enkel moment uit was op het behouden van vrede tijdens de Koude Oorlog, maar juist op ondemocratische wijze de proliferatie van kernwapens, fascisme en nazisme propageerde.
De uitbreiding van de NAVO na de contrarevoluties in Europa
De contrarevoluties van de late twintigste eeuw brachten een einde aan het anti-imperialistische en socialistische blok in Europa, waardoor een nieuwe wereld van mogelijkheden ontstond voor het Euro-Atlantisch imperialisme. Het einde van het Warschaupact betekende dat de NAVO, de VS en de EU de kans kregen om hun invloedssferen uit te breiden naar het oosten.
De uitbreiding van de NAVO wordt niet zonder controverses gezien. Er bestaat al lange tijd een debat over of de Verenigde Staten beloofd hebben dat de NAVO zich niet naar het oosten zou uitbreiden. Deze bewering is gebaseerd op een aantal uitspraken die zijn gedaan in januari-februari 1990. Op 31 januari 1990 verklaarde de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Hans-Dietrich Genscher: “Wat er ook gebeurt in het Warschaupact, er zal geen uitbreiding van het NAVO-grondgebied naar het oosten zijn, dat wil zeggen dichter bij de grenzen van de Sovjet-Unie”. Tien dagen later bevestigde de minister deze belofte aan de Sovjet minister van Buitenlandse Zaken, Eduard Shevardnadze. Op 13 februari 1990 stuurde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken een persbericht naar haar ambassades waarin stond dat “de minister van Buitenlandse Zaken maakte duidelijk dat de VS een verenigd Duitsland in de NAVO steunt, maar bereid is ervoor te zorgen dat de militaire aanwezigheid van de NAVO zich niet verder naar het oosten zal uitbreiden.” Deze beloften waren echter nooit bindende overeenkomsten. Het Euro-Atlantisch imperialisme begreep dat het uitbreiden van zijn invloedssfeer en markten naar het oosten essentieel was voor het behouden en uitbreiden van zijn hegemonie in het internationale imperialistische systeem.
Met de uitbreiding van de NAVO in 1990 naar voormalig Oost-Duitsland werd de eerste stap gezet in de uitbreiding van de NAVO. De uitbreiding versnelde na de contrarevoluties in Oost-Europa. Polen, Hongarije en Tsjechië zochten al in 1991 toenadering tot de NAVO en werden lid in 1999. Tijdens de top in Istanbul in 2004 werden Bulgarije, Estland, Letland, Litouwen, Roemenië, Slowakije en Slovenië lid van de NAVO.
De uitbreiding van de NAVO na het einde van het socialisme in Europa bewijst dat het anti-communistische karakter van de NAVO niet de enige bestaansreden van de NAVO was. Het inherente verband tussen de NAVO en het imperialisme is duidelijk te zien in de uitbreiding. De NAVO fungeerde als een aanjager voor de modernisering van het kapitalisme, het uitbreiden van de markten van het Euro-Atlantische blok naar het oosten en het vernietigen van de laatste overblijfselen van het socialisme in Europa.
De NAVO-militaire operaties
De periode na de contrarevoluties en de uitbreiding van de NAVO wordt gekenmerkt door een verandering in de missie van de NAVO. Gezien het bestrijden van het communisme niet meer als excuus gebruikt kon worden om de imperialistische ambities van de NAVO te rechtvaardigen, moest de NAVO zich herontdekken. De laatste 25 jaar van het bestaan van de NAVO worden gekenmerkt door een zeer agressief beleid van oorlogsvoering, die duizenden levens hebben gekost. De landen die de pech hadden om een bezoek van de NAVO te krijgen ervaren tot de dag van vandaag de gevolgen van deze bloedige interventies.
Onder het mom van humanitaire interventies, het bestrijden van het terrorisme of het stoppen van de verspreiding van wapens van massavernietiging creëerde de NAVO de condities voor haar bloedige interventies in de wereld. Zonder de aanwezigheid van het Warschaupact en het anti-imperialistische blok was de weg voor de NAVO en het Euro-Atlantische imperialisme vrij.
Wat volgde waren de oorlogen in Joegoslavië, Afghanistan, Irak en Libië. Deze illegale oorlogen hebben voor duizenden doden gezorgd (de overgrote meerderheid burgers), hebben miljoenen ontheemd en de infrastructuur van deze landen compleet vernietigd. Om een paar voorbeelden te geven: voormalig Joegoslavië is compleet verscheurd, Irak heeft een totaal dodenaantal van meer dan 1 miljoen vanwege de interventie van de VS samen met de NAVO en Libië heeft te maken met openlucht slavenmarkten.
De herschikking van de internationale verhoudingen
Alhoewel het VS-EU-NAVO-blok belangrijke overwinningen heeft geboekt in de context van het uitbreiden van hun markten richting Oost-Europa, hebben we in de huidige periode te maken met een herschikking van de internationale verhoudingen. Nieuwe blokken krijgen een steeds belangrijkere rol in de machtsverhoudingen in de wereld. Sinds de crisis van 2008 is er een tendens van versterking van de economische positie van China en de andere BRICS-landen, het socialistisch/anti-
Het Socialisme is nog nooit zo springlevend geweest als vandaag. China is stug doorgegaan op de Chinese weg naar het socialisme en is de grootste economische wereldmacht geworden. Poetin/de Russische regering heeft het (bijna) dode Sovjet-socialisme nieuw leven ingeblazen en is nu, net als de Sovjet Unie was, de militaire beschermer van landen die zich ontworstelen aan het kapitalisme. Het VS imperialisme zit in een diepe economische crisis en wordt met de dag zwakker, tegelijkertijd zien we dat de samenwerking tussen de antikapitalistische landen nog nooit zo sterk is geweest als nu. Dit biedt hoop voor de volkeren in de wereld!
De rol van Nederland
Nederland heeft historisch gezien altijd bijgedragen aan de doelen van de NAVO. De Nederlandse burgerij probeert door een actieve rol te spelen in het Euro-Atlantisch blok haar positie binnen het internationale imperialistische systeem te handhaven. Zo is Nederland een van de oprichters van zowel de NAVO als de EEC. Het wordt soms geschetst alsof Nederland maar een kleine rol speelt in de geopolitieke ontwikkelingen, of dat Nederland geen enkele vorm heeft van soevereiniteit tegenover de VS, Duitsland of de EU. Dat is echter een misvatting. Binnen het internationale imperialistische systeem neemt de Nederlandse burgerij haar eigen beslissingen gebaseerd op haar belangen.
Binnen de context van de NAVO heeft Nederland meerdere malen bewezen een trouwe bondgenoot te zijn aan de imperialistische belangen van deze verbonden. De eerder genoemde operatie Gladio is een voorbeeld hiervan. In Nederland stond deze operatie bekend als ‘Operaties en Inlichtingen’. In verschillende Europese landen vonden parlementaire onderzoeken plaats om de verschillende takken van de GLADIO-operatie te onderzoeken. Deze onderzoeken hebben verschillende misdaden aan het licht gebracht. In Nederland heeft er echter geen onderzoek plaatsgevonden. Operatie Gladio is in Nederland in 1992 opgeheven zonder dat er een kans was voor een diepgaand onderzoek naar mogelijke misdaden van deze organisatie.
Daarnaast heeft Nederland zelf ervoor gekozen om in ruil voor een ‘beschermende atoombom paraplu’ in 1959 toestemming te geven aan de VS om kernwapens in Volkel te bewaren. De Amerikanen mogen deze bommen zelf beheren en tot op de dag van vandaag mag de VS zelf beslissen om deze kernwapens in te zetten. Nederland heeft geen vetorecht. De B61-bommen die op Volkel bewaard worden, zijn 20 keer sterker dan de bom die gebruikt is om Hiroshima mee te bombarderen.
Nederland deed uiteraard mee aan de illegale militaire interventies van de NAVO. In het kader van de NAVO hebben Nederlandse troepen deelgenomen aan de missies in Joegoslavië, Irak en Afghanistan. Nederlandse F16’s hebben de NAVO geholpen om Libië te bombarderen. In het conflict in Oekraïne zijn Nederlandse strijdkrachten in NAVO-verband aanwezig in Oost-Europa. Ook verleent de Nederlandse staat grootschalige financiële en militaire hulp. Daarnaast stelt Nederland haar grondgebied beschikbaar als doorvoerhaven voor grootschalig transport van militair materieel van het Amerikaanse leger.
Nederland blijft diep betrokken bij de NAVO. Zo staat een van de drie operationele hoofdkwartieren van de NAVO sinds 1967 in Brunssum. Nederland heeft drie secretarissen-generaal van de NAVO geleverd, inclusief ex-NSB’er Joseph Luns, de langst zittende secretaris-generaal in de NAVO geschiedenis. Daarnaast zet de Nederlandse overheid zich hard in voor de benoeming van demissionair premier Mark Rutte als nieuwe secretaris-generaal van de NAVO. Nederland heeft aangegeven zich hard te maken voor het behalen van de NAVO 2% norm, die sinds de top in Wales de lidstaten dwingt om minstens 2% van het totale BBP aan defensie uit te geven.
De strijd tegen de NAVO als taak van de arbeidersklasse
De NAVO is al geruime tijd bezig met het opstoken van spanningen tegen Rusland en China.
De burgerlijke media versterkt deze oorlogsophitsing door algemene angst te zaaien. De NAVO krijgt veel ruimte in het nieuws, waarin herhaaldelijk opgeroepen wordt tot de militarisering van de maatschappij. De burgerlijke politiek volgt deze trend en staat volledig achter de imperialistische plannen van het Euro-Atlantische blok. Zo zijn er voortdurend discussies in het parlement over de herinvoering van de dienstplicht.
De NAVO, het Euro-Atlantische imperialistische blok en de Nederlandse overheid dragen allemaal bij aan het escaleren van conflicten en oorlog in de wereld. Het is daarom belangrijk om te strijden voor vrede in een tijdperk waarin oorlog steeds vaker de norm wordt.
De strijd tegen de NAVO is altijd een essentieel onderdeel geweest van het werk van communisten. Het innemen van een standpunt tegen de NAVO onderscheidt vaak de opportunisten van de standvastige communisten. In de tweede helft van de 20e eeuw ontstond met de opkomst van het Eurocommunisme een trend om de NAVO niet langer te bekritiseren en soms zelfs te steunen. Ook werd de NAVO door sommige radicalisten gezien als een bondgenoot. In Nederland zien we hoe sociaaldemocratische krachten zich volledig achter de imperialistische plannen van de NAVO scharen. Zo werd de uitbreiding van de NAVO met Zweden en Finland gesteund door alle zogenaamde ‘linkse partijen’ in het parlement.
De 75 jaren die de NAVO bestaan, hebben alleen maar terreur, lijden en oorlog gebracht. Daarom is het belang van het strijden voor vrede des te duidelijker, gezien de toenemende tegenstellingen. Het antwoord ligt in de klassenstrijd en opkomen voor de mensen, steun aan het groeiend antikapitalistisch/anti-
Bron: 75 jaar NAVO-terreur — Manifest, krant van de NCPN (leesmanifest.nl)
*We hebben dit goede artikel over genomen van de NCPN, over een aantal punten hebben we als AFVN een andere opvatting, we hebben deze gedeeltes in het artikel schuingedrukt weergegeven om dat duidelijk te maken.