van kameraad Toos Plug |
Kameraden, vanwege Covid-19 was er dit jaar op 11 juni geen herdenking kamp Schoorl.
Maar ik ben het niet vergeten. Ik heb er mijn huidige partner – Romeo Jabbour – van alles over verteld.
En ik zal er met wat extra begeleiding volgend jaar misschien toch heen kunnen. Wij samen misschien.
Een bosje rode bloemen kan ik ook nog wel laten kopen.
Een echte krans met linten zal niet meer gaan. Ik ben echt min of meer armlastig.
Dat kamp moesten vluchtelingen uit Duitsland zelf bouwen. Vanwege het allesoverheersende antisemitisme van Wilhelmina.
En toen de Nazi’s kwamen konden ze iedereen zonder meer naar Mauthausen brengen.
“Nacht- und Nebelgefangenen”, zoals Henk van Luttikhuizen.
Zeven (7) mensen van de ruim 800 van joodse komaf zijn na de oorlog teruggekomen.
En denken jullie dat hier in dit verpleeghuis iemand ooit heeft gehoord van kamp Schoorl?
Toen in 1934 Hitler hier als bevriend staatshoofd bij Wilhelmina op bezoek was, zat mijn vader al gevangen in Dachau.
En mij schelden ze uit voor “mof”.
Mijn vader heeft wel een onderscheiding van Yad Vashem. Heel wat meer als een lintje van de koning. Dat heeft onze kameraad Bert Bakkenes me verteld.
Want Wilhelmina was tegen Joden omdat die haar God aan het kruis hadden genageld. (Heeft ooit bestaan?)
En Bolsjewieken moest ze niet omdat die haar familie hadden vermoord, de tsaar.
Nou, die hadden het afgekeken van die tsaar en dat zooitje met hun aantal “zielen” in eigendom. Niet slaven, maar zielen. Lees maar “Oorlog en Vrede” van Tolstoj.
Kameraden, ik moest dit even kwijt.
Mkg, Toos Plug-Höhne-Sparborth.| toos.plug@ziggo.nl